Dag 2 - 28 juni, Wielrennen
Om 6:45 opgestaan om me rustig voor te bereiden op de race om 8:00 aan op het parcours aangekomen waar Baske ook net was aan komen rijden vanuit Brabant. Samen nog wat warming up gedaan. De warming up was net zo lang als de wedstrijd zelf.
Intussen waren ook mijn supporters uit Breda gearriveerd en Gideon en Floranke (wilde meedoen maar mocht niet, ze hebben allebei een nier ontvangen) van Stichting Sport en Transplantatie waren er ook om Baske en mij aan te moedigen en te filmen.
9:00, de renners worden opgesteld, ik, met rugnummer 201, werd als eerste naar voren geroepen om recht aan de start/finishlijn plaats te nemen, vervolgens Baske met nr 204 en de rest van de 200 groep (adults) daarna de overige categorieën op de rijen daarachter. Oké, ik moest de 200 groep dus in de gaten houden.
Nadat de bel voor de laatste ronde was gevonden om ook de start in te luiden gingen we van start. Een Engelsman schoot er vandoor maar zijn cartouche was al snel op en ik heb hem uiteindelijk ook nog op ruim een ronde gereden. Na een opwarmronde waarin zich een eerste kopgroep had gevormd van zo'n 6 man sprong Baske met een Duitser weg uit de groep, veel te snel voor mij, maar er zat nog slechts 1 andere 200 in de groep dus dat was goed. Na nog 2 rondes een verbond gesloten met de enige Spanjaard om kop over kop te rijden op plaats 3-4 in de race) dat ging echt uitstekend met handen en voeten werk. Rond de 10e ronde sloten de 2 afvallers uit de kopgroep weer aan, nu dus een internationaal achtervolgend groepje van een Spanjaard, een Ier, een Zwitser en ik, wederom een goede samenwerking door de Ier continu op kop te laten rijden :-).
Bij ronde 15 kwam Baske met zijn Duitser voorbij stormen, nog even een ruime ronde aanhangen maar toch weer moeten lossen en eigen tempo rijden met het kwartet. Inmiddels steeg de snelheid tot tegen de 40 km/u en reed ik vol in het rood maar geen spoortje van verzuring door uit de wind in de slipstream te hangen. De laatste ronde, de bel klinkt en het kwartet wordt onrustig uiteindelijk ging de sprint zo'n 400 meter voor de finish los. Maar er was nog een bocht, en ik kon helaas alleen buitenom door de achterblijvers die redelijk onvoorspelbaar de bochten blijken te nemen. De Zwitser uit de 200 groep had de binnenbocht te pakken en won zo een tweetal meter op mij.
Het laatste rechte stuk van 100 meter, de Zwitser helemaal links van de baan, ik helemaal rechts met de Ier en Spanjaard er tussenin (beide 400, Veterans, dus die hadden hun eigen sprint). De finish lag net te dichtbij want ik liep in op de Zwitser maar net 10 cm te weinig...Brons, maar wel superblij dat ik een medaille heb behaald. En Baske? Die heeft de Duitser er uit weten te sprinten (100 meter voor mijn eigen sprint) en is dus overall winnaar na 34 minuten internationale race.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten